Drie jaar/bewind....

Het is inmiddels al drie jaar geleden dat ik hier een bericht plaatste. Kennelijk had ik over dit onderwerp niet zo heel veel te melden. Of vond ik dat er hier te weinig interactie had. Daarvoor hebben we natuurlijk Facebook en Twitter. Nu vond ik het tijd om toch weer eens wat te plaatsen. Ook, onder andere, om te laten weten hoe het met mij verder gegaan is. Een restschuld kan leiden tot een onstabiele huisvestings-situatie, althans, zo is het bij mij gegaan. En als je geen vaste woning hebt, wordt het vinden van een baan, als bron van inkomsten, al helemaal lastig. Maar voor mensen met een gebrek aan inkomsten hebben we in Nederland een oplossing, de participatie-wet. Dat is op zich geen probleem, als je maar niet te vaak verhuisd. Dan zul je telkens aan moeten tonen dat je recht hebt op een dergelijke uitkering en daarbij heb je soms te maken met de willekeur van ambtenaren. Zo heb ik zelf op een gegeven moment een half jaar zonder inkomen gezeten. Dit leidde er uiteindelijk toe dat ik onder bewind kwam en dat is geen pretje/kan ik niemand aanraden. Normaliter wordt ieder mens gedreven door geldelijk gewin. Dat was bij mij lang ook zo, maar sinds ik onder bewind sta gedraag ik mij niet meer zo rationeel. Zo ben ik ooit wel eens vanuit Noord-Limburg met de trein naar Den Haag gereist omdat ik daar nog wel (cash) geld kon lenen. Mijn bewindvoerder had destijds mijn leefgeld-rekening (geld waarover je direct kunt beschikken) geblokkeerd voor inkomend geld-verkeer. Iets anders irrationeels wat ik wel eens gedaan heb, is een race-fiets die ik van een goede vriend gekregen had, verkocht via Marktplaats, daar was die fiets niet voor bedoeld. Het laatste irrationele wat ik gedaan heb, dat was gisteren, is weer iets verkocht via Marktplaats voor € 25.- om vervolgens eenzelfde soort produkt via Wehkamp voor € 200.- opnieuw te bestellen. Rationeel is dat niet, maar een kat in het nauw maakt vreemde sprongen.