Drie jaar/bewind....

Het is inmiddels al drie jaar geleden dat ik hier een bericht plaatste. Kennelijk had ik over dit onderwerp niet zo heel veel te melden. Of vond ik dat er hier te weinig interactie had. Daarvoor hebben we natuurlijk Facebook en Twitter. Nu vond ik het tijd om toch weer eens wat te plaatsen. Ook, onder andere, om te laten weten hoe het met mij verder gegaan is. Een restschuld kan leiden tot een onstabiele huisvestings-situatie, althans, zo is het bij mij gegaan. En als je geen vaste woning hebt, wordt het vinden van een baan, als bron van inkomsten, al helemaal lastig. Maar voor mensen met een gebrek aan inkomsten hebben we in Nederland een oplossing, de participatie-wet. Dat is op zich geen probleem, als je maar niet te vaak verhuisd. Dan zul je telkens aan moeten tonen dat je recht hebt op een dergelijke uitkering en daarbij heb je soms te maken met de willekeur van ambtenaren. Zo heb ik zelf op een gegeven moment een half jaar zonder inkomen gezeten. Dit leidde er uiteindelijk toe dat ik onder bewind kwam en dat is geen pretje/kan ik niemand aanraden. Normaliter wordt ieder mens gedreven door geldelijk gewin. Dat was bij mij lang ook zo, maar sinds ik onder bewind sta gedraag ik mij niet meer zo rationeel. Zo ben ik ooit wel eens vanuit Noord-Limburg met de trein naar Den Haag gereist omdat ik daar nog wel (cash) geld kon lenen. Mijn bewindvoerder had destijds mijn leefgeld-rekening (geld waarover je direct kunt beschikken) geblokkeerd voor inkomend geld-verkeer. Iets anders irrationeels wat ik wel eens gedaan heb, is een race-fiets die ik van een goede vriend gekregen had, verkocht via Marktplaats, daar was die fiets niet voor bedoeld. Het laatste irrationele wat ik gedaan heb, dat was gisteren, is weer iets verkocht via Marktplaats voor € 25.- om vervolgens eenzelfde soort produkt via Wehkamp voor € 200.- opnieuw te bestellen. Rationeel is dat niet, maar een kat in het nauw maakt vreemde sprongen.

Dat was dus niet de bedoeling...

Het leek me dat als je drie maanden de tijd hebt het wel zou lukken om een vorm van huisvesting. Ondanks al mijn inspanningen is me dat niet gelukt. Voor de vierde keer dakloos, dat is mooi klote.

Goh, dat ik deze nog niet had geplaatst:

Mooi nieuws...

https://www.ad.nl/dossier-instagram/gerrit-zalm-je-moet-mensen-met-schulden-niet-laten-wegrotten~ad9da645/ (Even kijken hoe ik dit ook alweer op een nette manier in de side-bar zet).

Niet duidelijk

Op zich weet natuurlijk inmiddels iedereen wel dat er een virus over de wereld rondwaart. Dat virus heet Corona en zorgt voor veel onzekerheden en een toename van werkloosheid. Dat dat dan voor sommige zal betekenen dat ze het moeilijk gaan krijgen met het voldoen van hun hypotheeklasten, lijkt me helder. In de maand juni zijn er 74.000 werklozen bijgekomen, dan zou je verwachten dat er ongeveer 37.000 een koophuis hebben. En zolang ze nog in de WW zitten zal de hypotheek wel betaalbaar blijven. Lastiger wordt het als ze over twee jaar nog geen baan gevonden hebben.

Wat is wijsheid?

Niemand die een huis koopt noch de financier, heeft bij aankoop het idee dat het fout zal lopen. Als het dat in de loop van de tijd toch doet, hebben er twee partijen pijn, de financier en de verkoper. Het is me nog steeds een raadsel hoe die partijen daar het best uit kunnen komen. Natuurlijk wil de financier zijn verstrekte lening terug maar de schuldenaar zal daar vaak niet toe in staat zijn. Dan staan er in principe drie wegen open: -Kwijtschelding. -Minnelijke of wettelijke schikking. Bij deze laatste zijn er dan weer twee mogelijkheden, een betaling ter finale kwijting (na een erfenis of iets dergelijks) of een WSNP-traject. Al met al zijn het langdurige trajecten waar niemand in het begin rekening mee had gehouden.

Hoe ging het verder...

Met mij ging het hierna op zich, op drie keer na, wel goed. Ik heb mijn woonlasten met 75% terug kunnen brengen door anti-kraak te gaan wonen (en dakloos te zijn). Na verhuizingen van Amsterdam naar Almelo, Breda, Heerlen, Gouda, Oss (Geffen), Amstelveen, Gouda weer, Eindhoven, Venlo, Den Bosch (Rosmalen), Boxmeeer (Oeffelt) ben ik uiteindelijk ik St Hubert beland. Dat is bij het eind van de wereld linksaf. De consequenties van het verliezen van je baan en daarmee je huis zijn uiteindelijk enorm. Zeker als je uiteindelijk in een gemeente beland waar je niet eens een uitkering krijgt (Boxmeer), maar goed, ik heb het overleefd en ga moedig voorwaarts. Tegen mijn zin in ben ik uiteindelijk wel in beschermingsbewind beland, maar dat is een ander verhaal.